چکیده
عنوان «آیندۀ هگل» به منزلۀ یک تصدیق طرح می‌شود، همچون پاسخی مثبت و مُقدَر به این پرسش: آیا هگل آینده‌ای دارد؟ طرح این پرسش در پایان قرن [بیستم] اجتناب‌ناپذیر است، قرنی که در طول آن، اندیشۀ فلسفی ضمن بزرگداشت عظمت هگل و اذعان به دِینی که به او دارد، قاطعانه[۳] مبادرت به فاصله‌گرفتن از [فلسفۀ هگل] – اگر نه طرد [کاملِ آن] – [به] اتهامِ تمامیت‌بخشی و حتی تمامیت‌خواهی کرده است، [یعنی همان] اتهامی که ایدئالیسم نظرورز باور داشت که بر آن فائق آمده است. بنابراین امروزه ممکن نیست آیندۀ هگل را امری دانست که بی‌هیچ مناقشه،[۴] مقبول و به رسمیت شناخته شده است. این آینده خود باید وقوع یابد؛ فقط می‌ماند که [وقوعش] اثبات و مبرهن شود. منظورِ نظرِ اثر حاضر، تدارک یک‌چنین مبرهن‌ساختنی است.
منبع: http://problematicaa.com/
برای خواندن ادامه مطلب و دانلود فایل آن بر روی این لینک کلیک کنید.