چکیده
زمانی که از «طبیعت» سخن گفته میشود، این تصور رایج وجود دارد که «طبیعت» مفهومی واضح و آشکار برای همگان است اما با کمی تأمل و واکاوی در این مفهوم، ابهام و تناقضات نهفته در آن، خود را نشان می ً دهند. «طبیعت» عموما به فضایی غیرشهری و عاری از دخالتهای تمدن بشری اطالق میشود و هر چه این طبیعت محضتر یا «پاکتر» باشــد، بیشتر از تمدن بشــری دور میشود. در یک کالم، نابترین طبیعت که از قضا مورد عالقه عشاق طبیعت است، طبیعتی است ً مطلقا انسانزدوده. اما مسألهای که در این خصوص به ذهن میرسد این است که مگر می توان طبیعتی بدون انسان را متصور شد؟ مگر سوژه انسانی میتواند خود را به عنوان شناسنده طبیعت، از طبیعت مورد شناسایی حذف کند؟
منبع: ماهنامه مدیریت ارتباطات، پیاپی ۶۷ (آذر ۱۳۹۴)، ص ۲۸
برای خواندن ادامه مطلب و دانلود فایل آن بر روی این لینک کلیک کنید.