محمدمهدی اردبیلی (متولد 1361)، پس از فارغ‌التحصیلی در رشتۀ مهندسی کامپیوتر، در مقطع کارشناسی ارشد به فلسفه تغییر رشته داد و سرانجام مقطع دکتری فلسفۀ غرب را در دانشگاه تبریز به پایان رساند. او سپس به عنوان عضو هیئت علمی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی مشغول به کار شد. در طول دهۀ نود شمسی در دانشگاه‌ها و موسسات مختلف در شهر تهران به تدریس دروس مربوط به فلسفۀ غرب پرداخت و نگارش، ترجمه و ویرایش کتاب‌ها و مقالات مختلفی را با تمرکز بر ایدئالیسم آلمانی، به ویژه پدیدارشناسی روح هگل به انجام رساند. او در سال 1392 همراه با گروهی از دوستان وبسایت تحلیلی پروبلماتیکا را راه‌اندازی کرد و همچنین ویراستاری و دبیری مجموعۀ «دفترهای سیاست مدرن» در انتشارات روزبهان و «متون کلاسیک فلسفه» را در نشر نی عهده‌دار بود و بیش از شش سال به عنوان مدیر دپارتمان فلسفۀ انتشارات ققنوس فعالیت کرد.
از سال 1398 فعالیت‌هایش در عرصۀ عمومی را کاهش داد و مدتی بعد طی نامه‌ای خطاب به مخاطبان کناره‌گیری خود را از هر گونه فعالیت عمومی و آکادمیک اعلام کرد. در بخشی از این نامه آمده است، «پروژه‌ای که در طول ۱۵ سال گذشته بدان اشتغال داشته‌ام (هم در حوزۀ سخنرانی و تدریس در فضای آکادمیک و غیرآکادمیکِ فلسفه، هم در حوزۀ تالیف و ترجمۀ آثاری در سنت هگل‌پژوهی و هم در حوزۀ مداخلات روشنفکری) از نظر من پایان یافته است. دیگر ایده‌ی تازه‌ای ندارم و هرچه بگویم تکرارِ همان سخنان به شیوه‌های مختلف است: و ترسناکترین سبکِ زندگی برای یک متفکر درافتادن به تکرار و رضایت دادن به تمجید و تحسینِ مخاطبان و شاگردانِ مشتاق است». اردبیلی در اردیبهشت‌ماه سال 1401 ویراستِ نخستِ طرح آتیِ خود را تحت عنوان «اصول مبارزه در زمانۀ نیهلیسم» منتشر کرد.
او سپس، در شهریورماه ۱۴۰۱ به طور رسمی از سمت خود به عنوان عضو هیئت علمی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی استعفا داد و طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد که دیگر هیچ شغلی نخواهد داشت، همه‌ی فعالیت‌هایش به‌رایگان عرضه خواهند شد و زندگی‌ای مبتنی بر کمک‌های مردمی (donation-base) را برگزیده است.